نوشته شده توسط : فائزه مصلحی نیک

نظرات ديگران [ نظر]

باسمه تعالی

« فاطمه ای(سلام الله علیها) جون فاطمه(سلام الله علیها)  »

در اول ذیقعده سال 173 هجری قمری، شهرمدینه به وجود مقدس حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها ) زینت یافت.⁽¹⁾ پدر بزرگوارشان حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) و مادر گرامیشان حضرت نجمه خاتون بودند.

بعد از برادر گرامیشان حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) ، ایشان دومین و آخرین فرزند از حضرت نجمه خاتون بودند و آن حضرت در میان فرزندان امام کاظم (علیه السلام)، بعد از امام رضا (علیه السلام)، از بالا ترین مقام و منزلت برخوردار هستند.⁽²⁾

یکسال بعد از اینکه امام رضا (علیه السلام) به اجبار مامون به خراسان هجرت کردند، (در سال201  هجری قمری)، حضرت معصومه (سلام الله علیها) به شوق دیدار برادر به همراه برادران و جمعی از نزدیکان خود از شهر مدینه به سمت مرو حرکت نمودند.

درمیان راه وقتی که آن حضرت به شهر ساوه رسیدند، از جانب دشمنان اهل بیت مورد حمله و هجوم قرار گرفتند و پس از درگیری سختی که میان همراهان ایشان و مهاجمان درگرفت، عده ی زیادی از نزدیکان‏شان به شهادت رسیدند و ایشان نیز توسط زنی در شهر ساوه مسموم گشتند. ⁽³⁾

غم از دست دادن عزیزان و مسمومیت، حضرت معصومه (سلام الله علیها) را به شدت بیمار ساخت. ایشان به همراهان‏شان فرمودند: "مرا به قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که قم مرکز شیعیان ما می باشد." ⁽⁴⁾

هنگامی که آن حضرت به قم رسیدند، مردم قم به پیشوازشان آمدند و موسی بن خزرج که از بزرگان قم بود ، ایشان را به خانه ی خود برد و تکریم نمود .

حضرت فاطمه معصومه ( سلام الله علیها ) بعد ازگذشت 17 روز ، در 10 ربیع الثانی سال 201 هجری قمری ⁽⁵⁾، پس از گذشت 28 سال زندگی پرمشقت،  با دلی شکسته و خاطری افسرده از غم هجران و دوری برادر، بر اثرشدت بیماری و مسمومیت به شهادت رسیدند و مزارشان زینت بخش شهر غم دیده‏ی قم شد.

در میان اصحاب حدیث به تعدادی ازبانوان با فضیلت بر می‏خوریم که نام خود را در زمره‏ی محدثان ثبت کرده‏اند.حضرت معصومه (علیها السلام ) یکی از بانوان با فضیلت این خاندان است که احادیثی را با سلسله‏ی اسنادش از حضرت فاطمه‏ی زهرا (سلام الله علیها ) و سایر معصومین روایت کرده, و به جهت شخصیت برجسته‏اش روایاتش مورد توجه محدثان شیعه و سنی قرار گرفته است.

احادیث رسیده در رابطه با حضرت معصومه (س) از مقام برجسته‏ی آن بزرگوار در دانش و فضیلت حکایت می‏کند.⁽⁶⁾ آن حضرت در منظر اهل بیت از مقام خاص و بالایی برخوردارند. در رابطه با مقام خاص حضرت معصومه (علیها السلام) ، امام هشتم (علیه السلام) می‏فرمایند:

" هرکس معصومه(س) را در قم زیارت کرده باشد،  مثل اینست که مرا زیارت کرده باشد ." ⁽⁷⁾

بر اساس این حدیث نه تنها زیارت ایشان همانند زیارت امام معصوم بیان شده, بلکه حضرت رضا (علیه السلام) لقب معصومه را به ایشان عطا فرموده‏اند و چون امام معصوم غلو نمی کند، لذا برای آن بانوی بزرگوار مراتبی ازعصمت و طهارت وجود دارد.

در مورد مقام والای حضرت معصومه (علیها السلام) ,حضرت صادق(علیه السلام) می‏فرمایند:

" ... بانویی از فرزندان من، به نام فاطمه دختر موسی، در انجا (قم) رحلت می‏کند , که با شفاعت او همه‏ی شیعیان ما وارد بهشت می‏شوند." ⁽⁸⁾

امام صادق (علیه السلام) این حدیث را در حالی فرمودند که حضرت معصومه (علیها السلام) و پدر بزرگوارشان هنوز دیده به جهان نگشوده بودند واین خود نشانگر مقام والای آن حضرت است . 

" . . .  ای فاطمه ! در بهشت شفیع من باش که نزد خدا برای شفاعت نمودن ، جایگاهی ویژه داری . . ."

10 ربیع الثانی ، سالروز رحلت کریمه ی اهل بیت ،

حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها)

تسلیت باد .

نوشته شده توسط : لطیفی

نظرات ديگران [ نظر]

 قالَ الإمامُ أبُو مُحَمَّد الْحَسَنِ الْعَسْکَرى (علیه السلام)) : خَصْلَتانِ لَیْسَ فَوْقَهُما شَىْءٌ: الاْیمانُ بِاللهِ، وَنَفْعُ الاْخْوانِ .
حضرت امام حسن عسکری( علیه السلام) فرمود: دو خصلت و حالتى که والاتر از آن دو چیز نمى باشد عبارتند از: ایمان و اعتقاد به خداوند، نفع رساندن به دوستان و آشنایان. (تحف العقول: ص 489، س 13، بحارالأنوار: ج 75، ص 374، ح 26.)

یازدهمین پیشوای شیعیان جهان امام حسن عسکری (ع) در روز هشتم ربیع الثانی  سال 232 هجری یعنی نزدیک به دو قرن و نیم پس از هجرت جدش رسول الله به مدینه در این شهر مقدس پا به عرصه ی حیات گذاشتند، در حالی که عباسیان به اسم اسلام بر مسلمانان حکومت کرده و ظلم ها بر امت اسلام روا می داشتند. آن حضرت دارای القاب و کنیه های زیادی بودند که معروفترین آنها عسکری است و چون امام حسن عسکری(ع) در محله ای نظامی به نام عسکر سکونت داشتند آن حضرت را عسکری نامیدند.
اسم شریف آن بزرگوار حسن، کنیه اش ابومحمد، القابش: الزکی، الصامت، الهادی، الرفیق، النقی و العسکری است.

 فهرستی از ابعاد فعالیت امام حسن عسکری(ع)
1- کوشش های علمی در دفاع از آیین اسلام و رد اشکالها و شبهات مخالفان،و نیز تبیین اندیشه ی صحیح اسلامی و تربیت شاگردان متعهد و عالم.
2-ایجاد شبکه ی ارتباطی با شیعیان مناطق مختلف از طریق تعیین و اعزام نمایندگان و ارسال پیام ها.
3-فعالیت سری سیاسی با وجود تمامی کنترلها و مراقبت های حکومت عباسی.
4-حمایت و پشتیبانی مالی از شیعیان، بویژه یاران خاص خود.
5-تقویت و توجه سیاسی رجال و عناصر مهم شیعه در برابر مشکلات.
6-استفاده ی گسترده از آگاهی غیبی برای جلب منکران امامت و دلگرمی شیعیان.
7-آماده سازی شیعیان برای دوران غیبت فرزند خود امام دوازدهم(ع).

نوشته شده توسط : زینب سعیدی

نظرات ديگران [ نظر]

محبت پیامبر(ص) ....
                          محبت ما ! ...

 محبّت پیامبر(ص) به ما ...
یکی از ویژگی­های لطیف و زیبای پیامبر ، که نشانه محبت او نسبت به انسان­هاست ، دردمندی ایشان برای هدایت انسانها بود . پیامبر در آن سیر صعودی به سمت حقیقت ، وقتی که به رحمت و حق رسیدند ، چیزی برای خودشان نخواستند ، بلکه سریعاً به پایین آمدند تا دست انسانها را بگیرند و آنها را هم با خود به بالا ببرند. از مرکز نور پایی آمدند تا انسانها را هم نورانی کند. ایشان آنچنان برای هدایت انسان­ها عطش و اشتیاق داشتند که در جای جای قرآن خداوند به او واژه "باخعٌ نفسک" را فرموده . "فلعلّک باخعٌ نفسک علی ءاثارهم إن لّم یؤمنوا بهذا الحدیث أسفا" (کهف/6) ، یعنی ای رسول اگر امت تو به قرآن ایمان نیاورند ، نزدیک است که جان عزیزت را از شدت حزن و تأسف بر آن ، هلاک سازی .
پس یکی از بزرگترین محبت­های پیامبر عزیزمان تلاش برای هدایت آدمیان است. چون خودشان نورانی بودند ، دوست داشتند که دیگران را هم به نور فرا بخوانند و به سرچشمه هدایت و حیات برسانند ، لذا به رغم همه سختی­ها ، لحظه­ای از پانمی­نشستند .
خداوند این وصف زیبا را به گونه­ای دیگر نیز فرموده : "عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُم بِالْمُؤْمِنِینَ رَؤُوفٌ رَّحِیمٌ" (توبه/128 ) ، آنچه ما را برنجاند بر او سخت است و او بر هدایت ما حریص و دلسوز، و به مؤمنان رئوف و مهربان است. پیامبر عزیز ما دلسوز امت است و از آنچه که باعث سختی و عذاب ما چه در این دنیا و چه در آخرت باشد ، در رنج است .
خداوند جز بر پیامبر اسلام، بر هیچ یک از پیامبران خود دو صفت "رؤف و رحیم" که دو نام از نام‏هاى خویش است را اطلاق نکرده است ، چرا که مهربانی و محبت پیامبر آنقدر زیاد است که پیامبر تأویل و تجلی این دو صفت خداوند بر روی زمین است .
سؤال اصلی این است که ما در قبال این محبت­های پیامبر عزیزمان چه می­کینم ؟

محبّت ما نسبت به پیامبر(ص) ! ...
اگر منصفانه بر روی عقل و دل خود کنکاوی داشته باشیم ، به این نتیجه خواهیم رسید که ما ، هم در بعد معرفتی در شناخت پیامبر عزیزمان با مشکل روبرو هستیم و هم در بعد عاطفی . متأسفانه ما تصویر درست و عمیقی از این گل سر سبد خلقت نداریم و حتی گاهی خواسته یا ناخواسته سایر پیامبران و ائمه اطهار را نسبت به این وجود نازنین برتری می­دهیم . گاهی اهداف و رسالت ایشان را آنچنان که در تاریخ ثبت و ضبط شده و قرآن هم روایت کرده ، نمی­شناسیم !
از بعد عاطفی هم این مشکل وجود دارد ، ما حرف زدن و عشق­ورزی با پیامبر (ص) را بلد نیستیم و نمی­توانیم با ایشان داد و ستد یا حال و هوایی داشته باشیم و خیلی کم اتفاق می­افتد که مسئله و مشکلمان را با آن بزرگوار مطرح کنیم و به او تمسک جوییم !
آیا آنقدر که به ائمه اطهار متوسل می­شویم که باید بشویم ، به پیامبر متوسل می­شویم ؟ برای ایشان نذر می­کنیم یا با ایشان درد دل و نجوا می­کنیم ؟!
ادامه مطلب...

نوشته شده توسط : هدی مقدسی

نظرات ديگران [ نظر]

امام لَیْسَتِ الْعِبادَةُ کَثْرَةُ الصّیامِ وَالصَّلاةِ، وَ إنَّمَا الْعِبادَةُ کَثْرَةُ التَّفَکُّرِ فی أمْرِ اللهِ.
فرمود: عبادت در زیاد انجام دادن نماز و روزه نیست، بلکه عبادت با تفکّر و اندیشه در قدرت بى منتهاى خداوند در امور مختلف مى باشد. 

                                                              مستدرک الوسائل: ج 11، ص 183، ح 12690.

نوشته شده توسط : زهرا بهاور

نظرات ديگران [ نظر]

                                                              السلام علیک یا رسول الله، السلام علیک یا حبیب الله
پیامبر اکرم آنچنان عاشق هدایت مردم بودند که با وجود ناملایمتی های مردم هرگز به خداوند شکایت نمیکردند ، از غم جهالت انسانها بیمار می شدند ، و جانشان به خطر میافتاد، ازایمان نیاوردن آنها در مقابل خدا عذر خواهی می کردند، کار به جایی رسید که خداوندبه پیامبرش دلداری داد و فرمود:

 "لَعَلَّکَ باخِعٌ نَفسَک اَلّا یَکونوا مُؤمِنین"  (شعراء/2)
ای رسول ما! تو چنان در اندیشه­ هدایت خلقی، که خواهی جان عزیزت را از غم اینکه ایمان نمی­آورند، هلاک سازی.

حبیب من! می­دانم که می­خواهی رسالت خود را به کمال به انجام برسانی، اما ما راضی نیستیم که این­قدر جان عزیز خود را در غم ایمان نیاوردن آن­ها هلاک سازی. ای خاتم! اگر ما می­خواستیم به زور و با اکراه اینان ایمان آورند، می­توانستیم؛ اما دیگر آن ایمان برای آنان سودی نداشت. ایمانی که بخواهد در پی اجبار باشد، نه انتخاب، دیگر ارزشی ندارد. اگر آنان چشم حق­بین داشتند، راه را از چاه باز می­شناختند و به خداوند ایمان می­آوردند، تا به سعادت برسند، آنگاه ایمان آنان با ارزش بود و لیاقت پاداش داشت.

"فَذَکِّر إنَّما أنتَ مُذَکِّر21 لَستَ عَلَیهِم بِمُصَیطِر" (غاشیه/22)  

تنها وظیفه تو متذکر ساختن و راهنمایی آنان است، تو قادر نخواهی بود که کفر آنان را به ایمان تبدیل کنی، اگر خودشان نخواهند.

اما پیامبر اکرم می­خواستند در طول حیات پر برکتشان تا می­توانند روح انسان­ها را درمان کنند، امام علی(ع) در وصف پیامبر می­فرمایند:"طَبیبٌ دَوارٌ بِطِبِّ"

چه خوش حافظ حال پیامبر را توصیف میکند: درد عشقی کشیده ام که مپرس   زهر هجری کشیده ام که مپرس
                                                 گشته ام در جهان و آخر کار   دلبری برگزیده ام که مپرس
                                                 آنچنان در هوای خاک درش    میرود آب دیده ام که مپرس

  علم را شکافنده ای ،
                      حلم را قبله ای ،
                                       و جان را پناه ، یا امام
قال امام محمد بن علی ، باقر العلوم علیه السلام :
ثَلاثَهٌ من مَکارِمِ الدنیا و الاخره ، أن تَعفُوَ عَمَّن ظَلَمکَ وَ تَصّلَ من قَطَعَک و تَحلُمَ إذا جُهِلَ علیک
سه خوی از اخلاق نیک دنیا و آخرت است :
گذشت از آن که بر تو ستم کرده ،
پیوند با آنکه از تو بریده و
حلم از آن که با تو نادانی کرده است .
(تحف العقول)

نوشته شده توسط : هدی مقدسی

نظرات ديگران [ نظر]