ایام دهه فجر یادآور خاطرات زیادیه، نمی دونم کی چنین ابتکاری داشته که اسم این ایام رو دهة فجر گذاشته، دهة فجر من رو به یاد جشن های مدرسه می اندازه، اون موقع ها که دبستانی بودیم و به دنبال فرصت برای بازیگوشی کردن ، دهة فجر در مدرسه این فرصت را به ما می داد، فقط بازی بود و شادی، نمایش و تئاتر و سرود، شیرینی و شکلات، یادمه تو طول ده روز هر روز نوبت یه پایه بود، که هر لباسی دوست داره بپوشه و هر اسباب بازی دوست داره بیاره مدرسه، یادش بخیر! بین کلاس ها برای بهترین تزئین مسابقه بود، از یک ماهه قبل فکر می کردیم چطوری کلاسمون رو تزئین کنیم تا برنده شیم، نمی دونم دبستانی های الآن هم همین طورند یا نه!

      همة کشورها در تقویم تاریخشان یک روز رو به عنوان استقلال یا انقلاب یا تأسیس دارند، و در این ایام جشن می گیرند. چرا بعضی ها تو کشور ما این ایام رو مسخره می کنند؟! تازه ماهیت انقلاب ما در هیچ جای دنیا وجود نداره و تکرار نمی شود، بعضی ها عادت کردند به بهانه گیری و غرغرکردن.

      به گفته امام خمینی انقلاب ما انقلاب نور بود، اهداف ما دنیایی نبود، برای مادیات نبود. برای زنده کردن ارزشها بود، برای این بود که الآن ما خانم ها بتونیم با شخصیت انسانی وارد جامعه بشیم نه با جاذبه های جنسیتی، برای این بود که پرچم امام حسین با افتخار سر در منزل مردم نصب بشه، برای این بود که صدای اذان که بلند می شه همه با افتخار به مسجد بروند نه با ترس و لرز که شاید یه ساواکی اون ها رو دستگیر کنه، برای این بود که قانون ما قانون اسلامی شه، حالا اگر از این اهداف الهی و معنوی دور شدیم جای گله کردن داره، که اونهم تقصیر خودمونه که افتادیم دنبال دنیا.

      وقتی یک کم فقط یک کم بهمون فشار می یاد، داد و فریاد می کنیم و همة ارزشهای انقلابی رو زیر سوال می بریم و با ماهواره های خارجی هم صدا می شویم، من نمی گم مشکلات اقتصادی نداریم، داریم اما همون قبل انقلابش هم بود، اگر اون موقع من و شما جزء خانواده های کم درآمد بودیم، الآن متوسط هستیم. باز هم نمی گم که قشر ضعیف نداریم،اما چرا همه چیز رو می اندازیم تقصیر دولت، یک کم خودمون هم به فکر باشیم، به جای خرج های بی خودی یک کم کمک به اطرافیانمون کنیم.

      انقلاب ما برای نان نبود، برای نام بود، نام اسلام، برای آزادی مسلمانان. من افتخار می کنم که هر جا مسلمانی هست، ایران و امام خمینی رو می شناسه، و الگوی خودشون قرار دادند، تو تلویزیون مستندی پخش می کرد از کشورهایی که شاه در فرارش در اونها اقامت داشت، یکی از این کشور ها پاناما بود، با مردی مصاحبه کردند که زمان فرار شاه به جرم اعتراض به اینکه چرا یک دیکتاتور به کشور آنها پناه آورده در آن زمان دستگیر شده بوده، اما او الآن مردی 40 یا 50 ساله بود و جزء فعالان سیاسی کشورش. او می گفت چشم همة ما به مردم ایرانه، توی دفتر کارش پر بود از کتاب های امام خمینی و با عشق از او یاد می کرد.

بله، با حرکت امام خمینی، کشور ما نمونه ای از یک ملّت بیدار شد و اگر می بینیم الآن همة سردمداران با ما لج افتادند به خاطر اقدام امامه، کمی با انصاف تر باشیم.

کاری نکنیم که پرچم امام و خون شهدای انقلاب پایمال بشه.

بگذاریم روز به روز شیطان های ابر قدرت از ما ناامیدتر شوند.

نوشته شده توسط : سمیرا ماهروزاده

نظرات ديگران [ نظر]