شرّ نقاب­دار

در ادامه مطلب قبل                                                         

یکی از فیلم­هایی که در این امتداد، قابلیت بازخوانی و تفسیر فوق­العاده­ای را در خود نهفته دارد "شوالیه سیاه" به کارگردانی کریستوفرنولان است. فیلمی که با اکران در فصل تابستان 2008 گوی سبقت را از فیلم­های دیگر ربود و رکوردشکنی­های پی­درپی که در گیشه به دست آورد، تعجب همگان را برانگیخت. البته فروش بالای شوالیه سیاه با توجه به سود بردن از کارگردانی مستقل و صاحب سبک، بازیگران توانا، جلوه­های ویژه فوق­العاده و بالاخره هزینه بالای ساخت (180 میلیون دلار) قابل پیش بینی می­نمود، اما این میزان استقبال جهانی دور از انتظار بود. تماشاگران به قدری از دیدن فیلم لذت بردند که عده­ای نزدیک به 160 هزار نفر از کاربران سایت IMDB (یکی از پایگاه­های اینترنتی مرجع سینما) در هفته­های اول اکران، از فرط ذوق­زدگی چنان سر از پا نشناخته رأی دادند که فیلم را به رتبه اول در تاریخ سینما رساندند! اما این روزها با فروکش کردن تب و تاب اولیه، شوالیه سیاه به رتبه چهارم جدول سقوط کرده­است و به مرور جایگاه اصلی خود را نیز در این رده­بندی پیدا می­کند. منبع اصلی اقتباس فیلم­نامه، کتاب­های مصور (کامیک بوک) بتمن می­باشد. نگارش ماجرای بتمن در همان سالی شکل گرفت که نطفه جنگ جهانی دوم و به تبع آن حضور جدی و مقتدرانه و "نظم بخش" آمریکا به مثابه یک منجی در مناسبات جهانی منعقد شد (سال 1939). این تقارن تاریخی، اذهان تأویل­گرا را به سمت نوعی نمادپروری در خصوص این شخصیت کارتونی سوق می­دهد. بتمن حامل باری استعاری از اسطورگی آمریکا در عصر جدید است. اگر چه ساحت مدرنیته، اسطوره زداست، اما در عمق خود به طرزی متناقض، خالق اسطوره­های نوین و متناسب با اقتضائات روز است. دیوید گویر (نویسنده فیلم­نامه­های برگرفته از قصه­های کامیک بوک از جمله سری فیلم­های بلید، بتمن آغاز می­کند و شوالیه سیاه) معتقد است که:

 "کامیک بوک­ها در دنیای معاصر، همان جایگاه اسطوره­ای یونان باستان را دارند".

 ادامه مطلب...

نوشته شده توسط : الهام گوهری

نظرات ديگران [ نظر]