قالَ الإمامُ أبُو مُحَمَّد الْحَسَنِ الْعَسْکَرى (علیه السلام)) : خَصْلَتانِ لَیْسَ فَوْقَهُما شَىْءٌ: الاْیمانُ بِاللهِ، وَنَفْعُ الاْخْوانِ .
حضرت امام حسن عسکری( علیه السلام) فرمود: دو خصلت و حالتى که والاتر از آن دو چیز نمى باشد عبارتند از: ایمان و اعتقاد به خداوند، نفع رساندن به دوستان و آشنایان. (تحف العقول: ص 489، س 13، بحارالأنوار: ج 75، ص 374، ح 26.)

یازدهمین پیشوای شیعیان جهان امام حسن عسکری (ع) در روز هشتم ربیع الثانی  سال 232 هجری یعنی نزدیک به دو قرن و نیم پس از هجرت جدش رسول الله به مدینه در این شهر مقدس پا به عرصه ی حیات گذاشتند، در حالی که عباسیان به اسم اسلام بر مسلمانان حکومت کرده و ظلم ها بر امت اسلام روا می داشتند. آن حضرت دارای القاب و کنیه های زیادی بودند که معروفترین آنها عسکری است و چون امام حسن عسکری(ع) در محله ای نظامی به نام عسکر سکونت داشتند آن حضرت را عسکری نامیدند.
اسم شریف آن بزرگوار حسن، کنیه اش ابومحمد، القابش: الزکی، الصامت، الهادی، الرفیق، النقی و العسکری است.

 فهرستی از ابعاد فعالیت امام حسن عسکری(ع)
1- کوشش های علمی در دفاع از آیین اسلام و رد اشکالها و شبهات مخالفان،و نیز تبیین اندیشه ی صحیح اسلامی و تربیت شاگردان متعهد و عالم.
2-ایجاد شبکه ی ارتباطی با شیعیان مناطق مختلف از طریق تعیین و اعزام نمایندگان و ارسال پیام ها.
3-فعالیت سری سیاسی با وجود تمامی کنترلها و مراقبت های حکومت عباسی.
4-حمایت و پشتیبانی مالی از شیعیان، بویژه یاران خاص خود.
5-تقویت و توجه سیاسی رجال و عناصر مهم شیعه در برابر مشکلات.
6-استفاده ی گسترده از آگاهی غیبی برای جلب منکران امامت و دلگرمی شیعیان.
7-آماده سازی شیعیان برای دوران غیبت فرزند خود امام دوازدهم(ع).

نوشته شده توسط : زینب سعیدی

نظرات ديگران [ نظر]