ائمه بقیع همیشه مظلوم اند ، اما در شهادت و ولادتشان  باز زائرانی دارند .
اما امشب بقیع واقعا تنها و بدون زائر است ....
سلام و درود پروردگار و ملائکه و تمامی اولیاء خدا و همه مؤمنین و مؤمنات بر تو ای سلاله زهرا و بر تربت پاکت، سلام بر تو و بقیع خاموشت .... 

مناظرات امام ... 

مناظرات امام ...
«عبد الله بن نافع‏» از دشمنان امیر مؤمنان حضرت على علیه السلام بود و مى ‏گفت:اگر در روى زمین کسى بتواند مرا قانع سازد که در کشتن‏«خوارج نهروان‏»حق با على بوده است من بدو روى خواهم آورد.اگر چه در مشرق یا مغرب بوده باشد.
به عبد الله گفتند:آیا مى‏پندارى فرزندان على (ع) نیز نمى ‏توانند به تو ثابت کنند؟گفت مگر در میان فرزندان او دانشمندى هست؟
گفتند:این خود سند نادانى توست!مگر ممکن است در دودمان حضرت على (ع) دانشمندى نباشد؟!پرسید:در این زمان دانشمندشان کیست،امام باقر علیه السلام را به او معرفى کردند و او با یاران خویش به مدینه آمد و از امام تقاضاى ملاقات کرد...امام به یکى از غلامان خویش فرمان داد بار و بنه‏ى او را فرود آورد و به او بگوید فردا نزد امام حاضر شود.
بامداد دیگر عبد الله با یاران خویش به مجلس امام آمد و آن گرامى نیز فرزندان و بازماندگان مهاجران و انصار را فرا خواند و چون همه گرد آمدند امام در حالیکه جامه ‏اى سرخ فام بر تن داشت و دیدارش چون ماه فریبنده و زیبا بود فرمود:
سپاس ویژه خدایى است که آفریننده ‏ى زمان و مکان و چگونگى ‏هاست ‏حمد خدایى را که نه چرت دارد و نه خواب آنچه در آسمانها و زمین است ملک اوست...گواهم که جز«الله‏»خدایى نیست و«محمد»بنده ‏ى برگزیده و پیامبر اوست،سپاس خدایى را که به نبوتش ما را گرامى داشت و به ولایتش ما را مخصوص گردانید.
اى گروه فرزندان مهاجر و انصار!هر کدامتان فضیلتى از على بن ابیطالب به خاطر دارید بگویید.
حاضران هر یک فضیلتى بیان کردند تا سخن به‏«حدیث‏ خیبر»رسید،گفتند:پیامبر در نبرد با یهودان خیبر،فرمود.
«لاعطین الرایة غدا رجلا یحب الله و رسوله و یحه الله و رسوله،کرارا غیر فرار لا یرجع حتى یفتح الله على یدیه‏»

«فردا پرچم را به مردى مى‏ سپارم که دوستدار خدا و پیامبر است و خدا و پیامبر نیز او را دوست مى ‏دارند،رزم آورى است که هرگز فرار نمى‏ کند و از نبرد فردا باز نمى‏گردد تا خداوند به دست او حصار یهودان را فتح فرماید».
-و دیگر روز پرچم را به امیر مؤمنان سپرد و آن گرامى بانبردى شگفتى آفرین یهودان را منهزم ساخت و قلعه‏ ى عظیم آنان را گشود.
امام باقر (ع) به عبد الله بن نافع فرمود:در باره ى این حدیث چه مى ‏گویى؟
گفت:حدیث درستى است اما على بعدها کافر شد و خوارج را به ناحق کشت!
فرمود:مادرت در سوگ تو بنشیند،آیا خدا آنگاه که على را دوست مى‏داشت مى‏دانست که او«خوارج‏» را مى‏کشد یا نمى‏دانست؟اگر بگویى خدا نمى ‏دانست کافر خواهى بود.
گفت:مى ‏دانست.
فرمود:خدا او را بدان جهت که فرمانبردار اوست دوست مى ‏داشت‏ یا به جهت نافرمانى و گناه.
گفت:چون فرمانبردار خدا بود خداوند او را دوست مى‏داشت (یعنى اگر در آینده نیز گناهکار مى‏بود خداوند مى‏دانست و هرگز دوستدار او نمى‏ بود پس معلوم مى‏ شود کشتن خوارج طاعت‏ خدا بوده است)فرمود:برخیز که محکوم شدى و جوابى ندارى.
عبد الله برخاست و این آیه را تلاوت کرد:

«حتى یتبین لکم الخیط الابیض من الخیط الاسود من الفجر» (21)

- اشاره به آنکه حقیقت چون سپیده صبح آشکار شد - و گفت‏ «خدا بهتر مى‏داند رسالت‏ خویش را در چه خاندانى قراردهد» (22) و 23

پی نوشتها ---------------------------------------------------------

21- سوره بقره آیه‏ ى 187
22- سوره‏ى انعام آیه‏ ى 124
23- مستفاد از کافى ج 8 ص 349.

نوشته شده توسط : هدی مقدسی

نظرات ديگران [ نظر]