باسمه تعالی

« فاطمه ای(سلام الله علیها) جون فاطمه(سلام الله علیها)  »

در اول ذیقعده سال 173 هجری قمری، شهرمدینه به وجود مقدس حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها ) زینت یافت.⁽¹⁾ پدر بزرگوارشان حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) و مادر گرامیشان حضرت نجمه خاتون بودند.

بعد از برادر گرامیشان حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) ، ایشان دومین و آخرین فرزند از حضرت نجمه خاتون بودند و آن حضرت در میان فرزندان امام کاظم (علیه السلام)، بعد از امام رضا (علیه السلام)، از بالا ترین مقام و منزلت برخوردار هستند.⁽²⁾

یکسال بعد از اینکه امام رضا (علیه السلام) به اجبار مامون به خراسان هجرت کردند، (در سال201  هجری قمری)، حضرت معصومه (سلام الله علیها) به شوق دیدار برادر به همراه برادران و جمعی از نزدیکان خود از شهر مدینه به سمت مرو حرکت نمودند.

درمیان راه وقتی که آن حضرت به شهر ساوه رسیدند، از جانب دشمنان اهل بیت مورد حمله و هجوم قرار گرفتند و پس از درگیری سختی که میان همراهان ایشان و مهاجمان درگرفت، عده ی زیادی از نزدیکان‏شان به شهادت رسیدند و ایشان نیز توسط زنی در شهر ساوه مسموم گشتند. ⁽³⁾

غم از دست دادن عزیزان و مسمومیت، حضرت معصومه (سلام الله علیها) را به شدت بیمار ساخت. ایشان به همراهان‏شان فرمودند: "مرا به قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که قم مرکز شیعیان ما می باشد." ⁽⁴⁾

هنگامی که آن حضرت به قم رسیدند، مردم قم به پیشوازشان آمدند و موسی بن خزرج که از بزرگان قم بود ، ایشان را به خانه ی خود برد و تکریم نمود .

حضرت فاطمه معصومه ( سلام الله علیها ) بعد ازگذشت 17 روز ، در 10 ربیع الثانی سال 201 هجری قمری ⁽⁵⁾، پس از گذشت 28 سال زندگی پرمشقت،  با دلی شکسته و خاطری افسرده از غم هجران و دوری برادر، بر اثرشدت بیماری و مسمومیت به شهادت رسیدند و مزارشان زینت بخش شهر غم دیده‏ی قم شد.

در میان اصحاب حدیث به تعدادی ازبانوان با فضیلت بر می‏خوریم که نام خود را در زمره‏ی محدثان ثبت کرده‏اند.حضرت معصومه (علیها السلام ) یکی از بانوان با فضیلت این خاندان است که احادیثی را با سلسله‏ی اسنادش از حضرت فاطمه‏ی زهرا (سلام الله علیها ) و سایر معصومین روایت کرده, و به جهت شخصیت برجسته‏اش روایاتش مورد توجه محدثان شیعه و سنی قرار گرفته است.

احادیث رسیده در رابطه با حضرت معصومه (س) از مقام برجسته‏ی آن بزرگوار در دانش و فضیلت حکایت می‏کند.⁽⁶⁾ آن حضرت در منظر اهل بیت از مقام خاص و بالایی برخوردارند. در رابطه با مقام خاص حضرت معصومه (علیها السلام) ، امام هشتم (علیه السلام) می‏فرمایند:

" هرکس معصومه(س) را در قم زیارت کرده باشد،  مثل اینست که مرا زیارت کرده باشد ." ⁽⁷⁾

بر اساس این حدیث نه تنها زیارت ایشان همانند زیارت امام معصوم بیان شده, بلکه حضرت رضا (علیه السلام) لقب معصومه را به ایشان عطا فرموده‏اند و چون امام معصوم غلو نمی کند، لذا برای آن بانوی بزرگوار مراتبی ازعصمت و طهارت وجود دارد.

در مورد مقام والای حضرت معصومه (علیها السلام) ,حضرت صادق(علیه السلام) می‏فرمایند:

" ... بانویی از فرزندان من، به نام فاطمه دختر موسی، در انجا (قم) رحلت می‏کند , که با شفاعت او همه‏ی شیعیان ما وارد بهشت می‏شوند." ⁽⁸⁾

امام صادق (علیه السلام) این حدیث را در حالی فرمودند که حضرت معصومه (علیها السلام) و پدر بزرگوارشان هنوز دیده به جهان نگشوده بودند واین خود نشانگر مقام والای آن حضرت است . 

" . . .  ای فاطمه ! در بهشت شفیع من باش که نزد خدا برای شفاعت نمودن ، جایگاهی ویژه داری . . ."

10 ربیع الثانی ، سالروز رحلت کریمه ی اهل بیت ،

حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها)

تسلیت باد .

نوشته شده توسط : لطیفی

نظرات ديگران [ نظر]

اللهم العن اول ظالمٍ ظَلَمَ حقَّ محمّدٍ و آل محمّد و آخر تابعٍ له علی ذلک اللهم العن العصابة التی جاهَدَتِ الحسین و شایَعَت و بایَعَت علی قتله اللهم العنهم جمیعا.

     از زمانی که صدیقه کبری (س) امام حسین را باردار شد، قصّه شهادت آن امام و کربلا مطرح بوده است. در شب ولادت پس از آنکه قنداقه وجود اقدسش را به دست پیامبر دادند، سخن اوّل پیامبر(ص) شهادت او در کربلا و عاشورا بود. همچنین پیغمبر در دوران زندگیش قصّه کربلا را بسیار مطرح می کرد. گاهی راوی آن ام سلمه و گاهی دیگر همسران پیغمبر از جمله عایشه بودند! نقل شده است که پیغمبر در حال بوسیدن حسین بن علی فرمود: "الآن جبرئیل امین نزد من است و می گوید: این فرزندت به شهادت می رسد، آن گونه قتلی که اصلاً در تاریخ انسانیّت سابقه ندارد و یاران او نیز شهید می شوند. حتی جبرئیل خاک سرزمینی را که او در آن شهید می شود را به من نشان داده است". و در روایتی آمده است که مشتی از آن خاک را به همسرش ام سلمه داد و فرمود: "هر وقت این خاک به خون تبدیل شد، بدان که حسین شهید شده است."
   از پیامبر (ص) سوال می شد چرا این قدر این بچّه را می بوسید و چرا این قدر گلویش را می بوسید و محل قلب را می بوسید؟! فرمود: " اِنَّما اُقبِّلُ موضِعَ اسُّیوفِ" یعنی بوسه من بر جایگاه شمشیر هاست. این مطلب را اهل سنّت هم نقل کرده اند.

   چه سرّی در پس این سخنان است؟ آیا پیامبر با انگیزه ای عاطفی خبر کشته شدن فرزندش را مکرر مطرح می کرد؟ اگر چنین است، امام حسن نیز کشته می شود، پدرشان امیرالمومنین که از هر دوی آنها افضل است در محراب عبادت کشته می شود. چرا پیامبر خبر شهادت آنان را هر از چند گاهی یاد آوری نمی کرد. البته خبر شهادت امیرالمومنین شاید دو نوبت از پیامبر(ص) نقل شده است. در وصف ماه رمضان فرمود: "می بینم که محاسن تو در این ماه در حال سجده از خون سرت رنگین میشود."

 اما پیامبر در مورد شهادت امام حسین (ع) حتی در آخرین ساعات عمر مبارکش سخن می گوید و قاتلینش را لعنت می کند.(ما لِیَ و لیَزید لابارکَ الله فیهم اللهم العن یزید.) ما چه کاری با یزید داریم خدایا یزید را لعنت کن.
 ام سلمه می گوید پیامبر مشتی خاک قرمز رنگ به من داد و فرمود: "این خاک کربلاست ، آن را نگه دار، روزی که دیدی این خاک به خون مبدل شد، بدان که فرزندم شهید شده است." نظیر اینگونه حقایق در قرآن کریم نیز ذکر شده است.
 یوسف به برادرانش می گوید: "اذهبو بقمیصی هذا فالقوه علی وجه أبی یأت بصیرا" این پیراهن مرا ببرید و روی صورت پدرم بیندازید چشمهایش بینا می شود. این با کدام موازین طبّی جور در می آید؟ ولی هر کس آن را انکار کند کافر است، زیرا قرآن این حقیقت را بیان می کند. ما نمی توانیم همه چیز را با علوم تجربی و حسّی ارزیابی کنیم. بسیاری از مطالب و مسائل متعلق به غیب و باطن این عالم است و با معیارهای مادّی قابل پذیرفتن نیست ولی واقعیت است.
 مسئله امام حسین مسئله عواطف پدر و فرزندی نیست، بلکه یک امر آسمانی است. این مسئله ای است که باید به جامعه اسلامی تلقین شود که آنچه در آینده برای این شخص واقع می شود مسئله مهمّی است و نباید مسلمانان نسبت به آن بی تفاوت باشند.
................................................................................................................................

                                              بحار/ج44/ص261

نوشته شده توسط : لطیفی

نظرات ديگران [ نظر]